مدیریت استراتژیک

 مدیریت استراتژیک برای پیاده سازی اهدافی به کار گرفته می شود که از سمت مدیران رده بالا اتخاذ می شود. استراتژی ها با در نظر گرفتن منابع در دسترس سازمان و با توجه به محیط داخلی و بیرونی که سازمان در آن فعالیت می کنند تنظیم می شوند. در واقع استراتژی راهنمایی کلی سازمان با در نظر گرفتن اهداف سازمانی است. در حقیق مدیریت استراتژیک مجموعه ای از تصمیمات است که عملکردی که شرکت در بلند مدت را باید داشته باشد، تعیین می کند.

در مدیریت استراتژیک عواملی که تعیین استراتژی های مناسب در یک سازمان تاثیر گذارند عبارت هستند از شرکت های رقیب، سهامداران، دولت، بازار، قیمت، توزیع کنندگان و ... . برای تهیه استراتژی های یک سازمان، رسالت (Mission) تعیین می شود؛ سپس عوامل محیطی خارجی برای یافتن تهدید ها و فرصت ها بررسی می شوند. پس از آن نوبت به بررسی عوامل محیطی داخلی سازمان و شناسایی نقاط قوت و ضعف است. پس از شناسایی چهار عامل اساسی (تهدید ها، فرصت ها، نقاط قوت و ضعف)، از آنها به گونه ای استفاده می شود که با استفاده از نقاط قوت بتوان از فرصت های شناسایی شده بهره برداری شود. یا با استفاده از فرصت های شناسایی شده، نقاط ضعف پوشش داده شوند. همچنین سازمان می تواند استراتژی هایی را اتخاذ کند که با استفاده از نقاط قوت خود، تهدید ها را حذف نماید. در گام بعد نیز مدیران بررسی می نمایند که چگونه می توان نقاط ضعف شناسایی شده را کاهش داده و اثرات تهدید ها را کم تر کنند.

استراتژی ها انواع گوناگونی دارند. مااند استراتژی رسوخ در بازار که اشاره به افزایش سهم بازار محصولات و خدمات سازمان دارد. استراتژی توسعه بازار نیز به عرضه محصولات و خدمات سازمان به سایر مناطق جغرافیایی می پردازد. استراتژی تنوع همگون، به معنی افزایش محصولات و خدمات جدید اما مرتبط با یکدیگر است. از طرف دیگر استراتژی تنوع ناهمگون به افزایش محصولات و خدمات جدید و نامرتبط با یکدیگر است. استراتژی مشارکت نیز استراتژی است که به ادغام شرکت ها در قالب یک سازمان جدا می پردازد. استراتژی های دیگری نیز مانند یکپارچگی های عمودی، واگذاری و ... نیز وجود دارد که به فراخور تصمیمات مدیریتی قابلیت استفاده و بهره برداری دارند.